Salı, Eylül 26, 2006

1
Gormek istemedigim, seslerini duymak istemedigim insanlar var. Gormek zorunda ve seslerini duymak zorunda olusum da canimi sikan mecburiyet. Atsan atamadigin, satsan satamadigin insanlar. Satsan belki alicisi cikar ama satamiyosun iste. Gorunce tuylerimin diken diken oldugu, suratimin dustugu, sesimin istemeden ciktigi insanlar. Insan. 1 tane sadece. Ama daha olacak. Kesin olur. Gorusme sona erdikten sonra da kendime gelemiyorum. Gitmiyor aklimdan yasattiklari, yol actiklari, sebep olduklari.
Elimde olsa hic gormicem, elimde degil, hayatimda cunku.

Hiç yorum yok: