Bulent Ortacgil

Bu aksam Bulent Ortacgil almis arkasina Cem Aksel’i, Baki Duyarlar’i ve Gurol Agirbas’i, gelmis Besiktas Abbasaga Parki’na konser verdi. Bir tek Erkan Ogur eksikti. Her sey sakindi, guzeldi. Biraz gec gittim konsere. Daha once bir muhabbet gecmis olacak ki Bulent Ortacgil sarkisini bitirip “Eee, ilk defa dinleyenler nasil buldunuz?” dedi. “Zor oldu di mi?”. Ne kadar dogal da olsa Bulent Ortacgil’i hic dinlememis olmalari garip geldi bana.

Eski sarkilardan caldilar tabii, en once “Benimle Oynar Misin?”. Bunun icin de “Insanin 30 yil once besteledigi sarkiyi calmasi biraz aci aslinda” yorumu geldi.

Cok da guzel daha once dinlemedigim, Fikret Kizilok’la besteledikleri bir parcayi caldilar, adi “Ister Misiniz?”. Ikilinin “Buyukler Icin Cocuk Sarkilari” albumunden. Sozleri de soyle:


Ister misiniz bir gün uyansak ve çok şaşırsak
Gökyüzü mavi orman yeşil değil
Dünyayı baştan boyasak

Işte deniz ister misiniz
Rüzgar pespembe
Kırmızı yelken
Sabah erken
Güneşi sarıya boyasak

Bulutu tutup çöllere koyup yağmur yağdırsak
Güzelleri bırakıp kötüleri beyaza boyasak

Olmadı deseler de
Bir silgi bulup silseler de
Akşam erken yatıp
Sabah erken kalkıp
Yeniden boyasak


Ben isterim, hatta cok isterim. En cok istedigim seylerden biri olabilir bu cevreyi degistirme isi su son zamanlarda. O kadar bunalmis durumdayim ki nefesim kesilene kadar, avazim ciktiginca bagirmak, bogurmek istiyorum. Bir de tum seslerden ve isiktan uzakta, uzanip yere yildizlari izlemek istiyorum.

Keske alabilsem yanima istedigim kisileri de defolup gitsem uzaklara.